Senehasa Girls home en de jungle

Ik ben nu wat langer bezig op mijn project en kan eindelijk een redelijk beeld vormen wat er gaande is. Toch is het nog steeds lastig wat je op de dag zelf kunt verwachten. Elke dag komen er weer andere meisjes opdagen voor de les. De ene dag zit je met 3 meisjes van hetzelfde niveau en kan je een goede les Engels geven en de andere dag zit je met 16 meiden die allemaal door elkaar schreeuwen en weg lopen als ze geen zin meer hebben. Het werkt ook niet echt mee dat alle activiteiten in tegelijkertijd in dezelfde ruimte plaatsvinden (elkaars haar luizen, op tafel slapen, de kat vangen, les krijgen, knutselen, enzovoorts).

Voor jullie beeld; in het Sena Hasa Girls home wonen ongeveer 70 meisjes tussen de 12 en 18 jaar die zijn verkracht of mishandeld, geen ouders meer hebben of ouders hebben die in de gevangenis zitten. Om die redenen kunnen de meisjes niet meer thuis wonen en zijn ze door de rechter uit huis geplaatst. Sommige meisjes krijgen dagelijks les of gaan naar school en anderen maar eenmaal per week. Waarom de ene meer les krijgt dan de ander is mij nog niet duidelijk. Veel van de meisjes ogen getraumatiseerd (bijvoorbeeld littekens op polsen of lachen nooit). Daarnaast zijn er maar 30 bedden dus slapen de meisjes samen in een bed of halen ze overdag slaap in door te slapen aan tafel. Dat betekent dat veel meisjes snel afhaken tijdens de les omdat ze simpelweg te moe zijn om zich goed te concentreren. Ook de niveaus zijn onderling erg divers. Ze krijgen verder geen hulp voor hun problemen.

Andrea en ik proberen samen of met hulp van andere vrijwilligers zo veel mogelijk te leren aan de meisjes. 's Morgens geven we de meisjes Engelse les en 's middags wisselen we art class en sporten af. Tenminste, dat is het idee. Sporten is tot nu toe nog niet gelukt omdat we eerst nog geen idee hadden hoe we met de staff van Sena Hasa om moeten gaan. Ze praten namelijk niet echt tegen ons. Met hulp van onze coördinator Janaka (hij spreekt de taal) komen we steeds een stapje verder. Voor vrijdag gaan we proberen een eerste sportles voor te bereiden. Het schijnt dat de meisjes dol zijn op yoga. Ik heb zelf ook geen ervaring met yoga dus hun eerste les wordt ook mijn eerste les. We zullen wel zien hoe het loopt met de zonnegroet, de ooievaar en de vliegende tijger. Ik ben volgens mij zo stijf als een hark dus ik denk dat ik eerder les krijg van hen dan andersom.

Dan nog even een stukje over afgelopen weekend. Buiten de projecten leer ik de andere vrijwilligers steeds beter kennen. Afgelopen weekend maakten we met zijn elven een tocht naar het Sinharaja Rainforest. Een barre tocht 3 uur heen en 3 uur terug in een warme, stampvolle bus. Maar dat mocht de pret niet drukken. Iedereen oogt hier zo gelukkig en gaat lachend en zwaaiend het leven door, dus de busreis is een avontuur opzich en niet zo slecht als het lijkt. De tocht door het regenwoud was werkelijk prachtig. Zie de foto's voor wat mooie dieren. Een dier had ik liever niet gezien. Overal in het regenwoud waren leeches (bloedzuigers) die je schoenen opklommen. Maar ook dit keer ben ik gespaard! De gids was geweldig en vertelde van alles over het leven in het woud. Helaas zagen we niet zo veel apen, maar die lopen hier thuis toch over het dak. Gister hoorden we twee harde knallen en na afgelopen week kijk je dan toch wel even raar op. Dit keer was het gelukkig geen terreuraanslag maar waren het gewoon twee apen die dachten dat ze wel even over de elektriciteitsdraden konden wandelen.

En oja, als er mensen zijn die graag een van de goede doelen hier willen steunen en zeker wilt weten dat je geld goed terecht komt; ga naar http://www.ecsatlanka.org en neem eens een kijkje. Een super goed lokaal project voor gehandicapte jongvolwassenen. Hun talenten worden op ECSAT ultiem benut. Daarnaast hebben ze ook geholpen met de wederopbouw van het leven van vrouwen die na de tsunami alles verloren hadden. ECSAT is een vrijwillige organisatie gerund door locals. Zij kunnen enkel hun werk uitbreiden en verbeteren door donaties. Op dit moment organiseert een van onze vrijwilligers een modeshow om geld in te zamelen. Ze proberen ook een tweede locatie te openen aan de oostkust van Sri Lanka.

Dat was het wel weer voor vandaag!

Liefs,

Lotte