Kerstinkopen, theeplukkers en walvissen

Hi all!

Daar ben ik weer. Ik had even niet zoveel tijd dus ik zal nu snel twee blogs achter elkaar schrijven. Ik zal ze wel even opknippen want op een lange lap tekst over al mijn fantastische avonturen zit waarschijnlijk niemand te wachten. Ik zal beginnen bij het begin.

Na het weekend olifanten kijken waren we allemaal wel toe aan een weekendje dichterbij huis. Omdat ik nog helemaal niet op een surfboard had gestaan werd dat ook wel eens thuis. Daarom namen we op zaterdag de bus naar Weligama (surfers paradijs voor beginners, een half uurtje met de bus). Ik had wel een paar keer eerder gesurfd, maar verwachte eigenlijk niet te veel van mijn eigen skills. Mijn inimini surfleraartje met geblondeerde plukken en een sixpack waar je u tegen zegt maakte salto’s in de zee en zat vol met energie. Boven mijn eigen verwachting kwam ik eigenlijk best wel aardig overeind op mijn board! Ik was tevreden en mijn surfleraar geloof ik ook want opeens was hij na een golf in geen velden of wegen meer te bekennen. Blijkbaar vond hij het genoeg geweest of had hij zijn oog laten vallen op een meisje op het strand. Hij voldeed aan alle clichés die men over surfleraren heeft.

De volgende ochtend gingen we whale watchen in Mirissa, een plaatsje naast Weligama met mooie stranden. Toen we om 6 uur ’s ochtends met kleine oogjes in de haven aankwamen om op onze boot te gaan, was er nog een heuse rave aan de gang! De Sri Lankanen waren hier wat minder discreet dan ‘normaal’. Meisjes in korte rokjes, veel drank, iedereen rookte en er werd wulps gedanst. Een van de partygangers besloot dat een tochtje whale watchen vast geen kwaad kon na een feestje. Ik denk dat hij niks heeft gezien want hij heeft de hele tocht liggen slapen. Begrijpelijk. Gelukkig konden wij wel onze ogen openhouden! We zagen dolfijnen in het water duiken, een vliegende vis en een heleboel walvissen. Wat een mooie, grote beesten zijn dat.

De week daarop begonnen bij Andrea en mij de kerstkriebels op te spelen. We wilden voor de meisjes in Senehasa Girls Home een mooi kerstfeest verzorgen, ondanks dat de meesten volgens hun geloof geen kerst vieren. We wilden een lunch organiseren, de ruimte versieren, cadeautjes geven, muziek opzetten en armbandjes maken. Met 70 gasten vraagt dat natuurlijk de nodige planning en organisatie. Dus onze tuktukdriver Askar bracht ons bijna dagelijks naar de drukke winkels om van alles en nog wat aan te schaffen. Dat was nog een hele bevalling, vooral als de kralen van 5 hoog achter uit een doos gevist moeten worden en je van geen enkele winkel weet wat ze nou werkelijk verkopen totdat je binnen bent geweest. Ondertussen moest er ook gewoon gewerkt worden en werden er veel kerstversieringen geknutseld in de middagen. De week vloog voorbij.

De vrijdagmiddag was al snel weer aangebroken. Lisan, Andrea en ik zouden al op vrijdag vertrekken met onze driver Shanta om richting de bergen te gaan, een goede 6 uur rijden. ’s Avonds laat kwamen we aan in het koude Haputale. Dit weekend hebben we de meegebrachte truien hard nodig gehad. Het was soms net zo koud als in Nederland! Maar wat hebben we weer een hoop gezien. Verdwalen tussen de theeplantages in de mist en uitkomen in een klein Tamildorpje om vervolgens met de plaatselijke vrachtwagen weer beneden te komen; Met de volgepakte trein naar Ella om te chillen in een van de vele backpacker cafés; Bergen beklimmen met uitzicht over de hele vallei; Eindeloos hoge watervallen bekijken met de lokale bevolking; Slapen in een ijskoud hotel waarin je ontbijt gebracht moest worden met de tuktuk; Neerkijken vanaf World’s End op de theefabriek 800 meter lager en wandelen op een hoogvlakte en als klap op de vuurpijl een echte Rudolph rendier zien!

Het waren me de weekjes wel weer. Ik wens jullie alvast een hele fijne kersemus en groetjes thuis!

Liefs,

Lotte